Leave it Friet, leave it Sara
Onze puppy Friet is inmiddels 3 maanden. We leren hem nu om dingen op straat te laten liggen in plaats van ermee aan de haal te gaan. Leave it. Leave it, Friet. En dat is niet simpel voor hem, want een blikje Red Bull ruikt echt onweerstaanbaar.
Ik ben inmiddels 36 jaar en ik leer om dingen te laten gaan in plaats van ermee aan de haal te gaan. En ik zeg hetzelfde tegen mezelf, omdat het heel vergelijkbaar is. Leave it. Leave it, Sara. En dat is niet simpel voor me, want het analyseren van een triggerende situatie is echt onweerstaanbaar.
Steeds subtieler merk ik op wat er van binnen gebeurt als er iets bij mij wordt geraakt:
1. Ik begin te voelen dat mijn energie verandert, het wordt een beetje rarig van binnen;
2. Ik voel een lichte of sterke spanning in mijn lijf opkomen. Mn. buikgebied en keelgebied;
3. Er volgt onrustig bewegen en praten;
4. Mijn hartgebied gaat van open naar meer gesloten en gespannen;
5. Er vormt zich een dik of dun energetisch, verdedigend schild voor mijn hartgebied, keel en solar plexus.
Bovenstaande gebeurtenissen verschillen in sterkte, afhankelijk van de trigger.
Door aanwezig te zijn, merk ik steeds sneller op als het begint. Bij cue 1 weet ik soms al: Yep, it’s happening! Ik ben erbij!
Ik dacht dus dat ik wel lekker bezig was.
En dat was precies waar het vreemd begon te worden.
Want schoot tijdens de ervaring in analyse. Ok, ik merk het op: WAT GEBEURT HIER?
En dan kon ik iets invullen als “Er gebeurt dit met mij want ik weet vanuit mijzelf en mijn design dat ik blablablabla.”
Of een veroordelende: “Oh wow, ik had niet verwacht dat ik hier nog blablablablabla”
Etc.
Het maakt eigenlijk niet uit wat er volgde: wat ik opmerkte is dat ik het blikje Red Bull toch oppakte en er een klein slokje uit nam. En dat gaf vleugels om kort of lang weg te vliegen. Terwijl de ervaring nog in volle gang was.
Vijf jaar geleden ging het over gedachten en analyse van de buitenwereld (dit is hun/zijn ding) en nu gaat het over gedachten en analyse van mijn innerlijke proces (dit is mijn ding).
En met dat meegaan in gedachten en analyse tijdens de ervaring zit ik ertussen. Ik kan het proces niet de volle ruimte te geven om zijn werk te kunnen doen: namelijk gewoon doorstromen en loslaten. Hoewel ik denk dat ik er niet in participeer (omdat ik het zo snel opmerk), participeer ik keihard (door analyse van wat ik opmerk).
Een echte LEAVE IT is simpel: ontspannen en niet meegaan (in gedachten, analyse, emoties, concepten, ideeën, vroeger/toekomst, neigingen om te onderdrukken: nergens in). Laat het gewoon zijn ding doen. Ik merk dat ik hierbij wel 20x een liefdevolle leave it tegen mezelf zeg. En ik merk dat het dan heel snel klaar is. Dat er les en groei is geweest, in plaats van een ding over en voor mijn zelfconcept.
Mijn verslaving aan analyse. Ik ben aan het afkicken van mijn zelfconcept.
❧ Who relates?